Άνάρτηση μετά από καιρό.

Ύστερα από την απουσία μου από το πληκτρολόγιο της blogger επιστρέφω σήμερα με μια νέα ανάρτηση. Τις τελευταίες δύο-μιση εβδομάδες έχουν γίνει τόσα πολλά πράγματα που προσπαθώ ακόμα να συνέλθω από τα γεγονότα. Η ζωή δε σταματάει...αυτό τελικά είναι αλήθεια και ξαφνικά κάθεσαι και συνειδητοποιείς πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός και δεν το είχες πάρει καθόλου χαμπάρι. Λοιπόν...ο μικρός πέρασε μία ιωσούλα (η τελευταία μου ανάρτηση), στη συνέχεια έκανε το εμβόλιο της κοινής γρίπης και έκανε έναν ωραίο πυρετό (12 ώρες κράτησε η περιπετειούλα), δύο μέρες αργότερα έφυγα για τη διεθνή έκθεση της Φρανκφούρτης (τρεις μέρες ασταμάτητων ραντεβού, λογοτεχνικού κουσκούς και ψώνια στα πολυκαταστήματα της πόλης). Μετά ήρθε το σαββατοκύριακο και μία εβδομάδα δουλειάς (ξεκαθάρισμα και follow-up της έκθεσης) και ξαφνικά φτάνουμε στο σήμερα...28 Οκτωβρίου. Πρέπει να ομολογήσω ότι σήμερα ήταν από τις καλύτερες εθνικές γιορτές που έχω ζήσει ποτέ μου. Μην περιμένετε τίποτε το ιδιαίτερο αλλά πέρασα τόσο ήρεμα και ωραία με την οικογένεια μου και τους φίλους μας που δεν υπάρχουν λόγια για να το περιγράψω. Πήγαμε στη μικρή "τοπική" παρέλαση -- ο μικρός κρατούσε τη σημαιούλα του και την κουνούσε πέρα-δώθε με περηφάνια και χαρά -- και στη συνέχεια πήγαμε να φάμε σε παραδοσιακή χασαποταβέρνα ενώ κλείσαμε την ημέρα με ένα νόστιμο γλυκό. Ο μικρός ήταν τέλειος...ένα κανονικό αγοράκι της ηλικίας του...και, πιστέψτε το ή όχι, έφαγε σαλατούλα, ψωμάκι και φετούλα -- για παϊδάκια και κοκορέτσι ούτε λόγος αλλά ελπίζουμε ότι αυτό θα αλλάξει στο μέλλον. Ήταν μία πραγματικά ωραία μέρα γεμάτη αγάπη, φιλία και χαμόγελα...Θα τη θυμάμαι για πάντα. Τα νέα μου αυτό τον καιρό, λοιπόν, ήταν απλά και χωρίς ιδιαίτερες εξελίξεις, όμως όλα είναι καλά και αυτό είναι το σημαντικό...Καλή 28η Οκτωβρίου και του χρόνου πάλι!