Πάει η πιπίλα! Έφυγε… την πήρε το σκουπιδιάρικο! Κυριολεκτικά σας λέω… Το Σάββατο ο μικρός πέταξε την πιπίλα του στα σκουπίδια. «Πάει η πιπίλα μου! Την πέτακα! Δε τη θέλω πια!» φώναξε αποφασιστικά. Φυσικά μετά από λίγη ώρα άρχισε να γκρινιάζει… Που είναι η πιπίλα μου; Τη θέλω… Θ Ε Λ Ω Τ Η Ν Π Ι Π Ι Λ Α Μ Ο Υ! Η κίνηση όμως είχε γίνει και είχα πια στα χέρια μου τη σωστή δικαιολογία να του κόψω την περιβόητη τάπα. Έπρεπε να γίνει. Με είχαν κατατρομάξει όλοι με ιστορίες ορθοδοντικής, λογοθεραπείας, κλπ. Είχα σκεφτεί αμέτρητους τρόπους για να του αφαιρέσω το αγαπημένο του κομμάτι από φυσικό καουτσούκ αλλά τζίφος… Τώρα όμως άδραξα την ευκαιρία. Δεν έφταιγα εγώ. Δεν το είχα κάνει εγώ το κακό. Το είχε κάνει μόνος του. Δεν μπορούσε κανείς να μου πει ότι του είχα δημιουργήσει κάποιο παιδικό τραύμα. Ήμουν αθώα, κύριες και κύριοι. Μια αθώα μανούλα.
Μη νομίζετε φυσικά ότι περάσαμε ένα εύκολο σαββατοκύριακο. Ο μικρός ξεχνούσε τι είχε κάνει και αναζητούσε το αγαπημένο του «ηρεμιστικό». Θέλω την πιπίλα μου! Την θέλω για να ηρεμήσω! Βγάλε την πιπίλα από τα σκουπίδια! Μαμά… Μ Α Μ Α Θ Ε Λ Ω Τ Η Ν Π Ι Π Ι Λ Α Μ Ο Υ! Ο άντρας μου κι εγώ, όμως, ξέραμε ότι δεν μπορούσαμε να κάνουμε πίσω. Έπρεπε να είμαστε δυνατοί παρότι τα νεύρα μας γίνονταν ολοένα και πιο καταρρακωμένα. Του είπαμε πολλές ιστορίες, ότι την πιπίλα την πήρε το σκουπιδιάρικο, ότι η νεράιδα την μάζεψε και την έδωσε – πεντακάθαρη φυσικά – σ’ένα νέο μωράκι για να τη χαρεί… και του χαρίσαμε ένα καινούργιο αυτοκινητάκι (mini cooper κίτρινο παρακαλώ) το οποίο έφερε ειδικά η νεράιδα ως δώρο για την καλή του πράξη. Τα καταφέραμε τελικά – κουτσά και στραβά – Σάββατο, Κυριακή… ενώ σήμερα, τρίτη μέρα, ελπίζω να ξεπερνάμε την στέρηση και να προχωράμε σε νέα λιβάδια και περιπέτειες!
Η πιπίλα έχει υπάρξει πολύ σημαντική πηγή έμπνευσης για πολλούς συγγραφείς:
ΑΝΤΙΟ ΠΙΠΙΛΑ ΜΟΥ - Ράνια Μπουμπουρή (υπο έκδοση, Εκδόσεις Ψυχογιός)
ΑΝΤΙΟ ΠΙΠΙΛΑ – Brigitte Weninger (Πατάκης)
ΗΡΘΕ Ο ΘΑΝΟΥΛΗΣ ΝΑ ΠΕΤΑΞΕΙ ΤΗΝ ΠΙΠΙΛΑ – Αντριάννα Γεροντή (Μυκόνιο Φώς)
Ο ΦΟΙΒΟΣ ΠΕΤΑΕΙ ΤΗΝ ΠΙΠΙΛΑ – Aline de Petigny (Ακμή)
Η ΠΙΠΙΛΑ ΤΟΥ ΠΑΝΟΥ – Ιωάννα Κυρίτση-Τζιώτη (Μίλητος)
Η ΠΙΠΙΛΑ ΤΗΣ ΝΙΝΑΣ – Christine Naumann-Villemin (Παπαδόπουλος)
Η ΝΕΡΑΙΔΑ ΠΙΠΙΛΙΝΑ ΚΑΙ Η ΠΙΠΙΛΑ ΜΟΥ – Barbel Spathelt (Modern Times)
Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΙΠΙΛΑ – Jill Murphy (Ρώσση Ε.)
ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΠΙΠΙΛΑ; - Lynn Offerman (Άμμος)
ΘΕΛΩ ΠΙΠΙΛΑ – Emma Cohen (Άμμος)
ti ilikia einai o mikros? pos to kataferate na thelei apo monos tou na ti petaxei?
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα γίνει τριών σ'ένα μήνα. Αλλά η κίνηση ήταν ολοκληρωτικά δική του. Δεν κάναμε τίποτα αυτή τη φορά. Τόσο καιρό του λέμε ότι είναι πια μεγάλος για πιπίλα, ότι μόνο τα μωρά τις φοράνε αλλά εκείνος ήταν απτόητος. Το σάββατο, όμως, διαπίστωσε ότι απο το δάγκωμα, κλπ. την είχε κόψει με τα δόντια και ήταν ολίγον αηδιαστική. Έτσι αποφάσισε να την πετάξει... Που να'ξερε ο κακομοίρης σε τι μπελά έμπαινε. Κάποια στιγμή μου ζήτησε να του τη βγάλω από τα σκουπίδια. Να την χρησιμοποιήσει για λίγο και ύστερα θα την ξαναπετούσε. Αυτό όμως... όπως καταλαβαίνεται... δε γινόταν... Όλα είναι μια απόφαση και, μόλις δοθεί η ευκαιρία, πρέπει να την πάρουμε και να την τηρήσουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμείς την κόψαμε την πιπίλα όταν έγινε ενός ετους. Οτι είχαμε ξεμπερδέψει από το τελευταίο χειρουργείο (ήταν εξαδάκτυλη χερια-ποδια) και ένα μεσημέρι πήγαμε να την κοιμήσω και πετάει την πιπίλα από το στόμα της. Την εκμεταλεύτηκα και εγώ αυτή την κίνηση και από τότε δεν ξαναζήτησε ποτέ πιπίλα. Δεν δυσκολευτήκαμε καθόλου.
ΑπάντησηΔιαγραφή(http://istoriestismamas.blogspot.com)